Teraz mogę już oficjalnie zacząć celebrować moje bezrobocie :) Battlefield czeka :P

Na łódzki Festiwal Światła i Ruchu pojechaliśmy we czwórkę - Iza, Adam i Marcin. Pewnie nikt nie zwrócił uwagi, ale specjalnie przetłumaczyłam nazwę festiwalu, bo uważam, że kretyńskim jest nazywać po angielsku festiwal, który jest organizowany w Polsce przez Polaków. Ale tak to się niestety już przyjęło, że angielski ponoć brzmi cool i nawet hasło reklamowe badylarza na rynku musi być po angielsku.
A wracając do festiwalu, to przywieźliśmy kilka zdjęć ładnie oświetlonych kamienic, ale niestety okazało się, że ominął nas najfajniejszy pokaz świetlny na kamienicy. Mimo to i tak wrzucam filmik z tymże pokazem.

Ale dlaczego w podobnych filmach proponowanych przez YT są atomówki to nie mam pojęcia :)
&feature=relmfu

Nawet te kolorki pasują do tych moich na blogu :)






A to już nie w ramach festiwalu oświetlona Aleja Włókniarzy

Jak jeszcze było pięknie, ciepło i jesiennie pojechaliśmy z Siwymi (Iza i Marcin) pokręcić się tu i tam, a w efekcie i tak wylądowaliśmy u Józka :)

O, tak ładnie było


Czy liczba pojedyncza od "chaszcze" brzmi "chaszcz"? Na kwiatkach się nie znam, więc niech to poniżej zostanie chaszczem:






A jak Marcin łatał dętkę, ja bawiłam się aparatem, a Adam odprawiał taniec godowy (?)

Znowu chałowe szkolne kilometry, ale za to dodaję bardzo niechałową piosenkę :)
Zawsze mnie to rozwala.

Mogłam dodać ten dystans połączony z wczorajszym dojazdem do szkoły, ale chciałam żeby hrabia miał swój osobny wpis :)

Pojechałam do szkoły pogadać z promotorem. Z perspektywy czasu stwierdzam, że MATLAB jest jeszcze gorszy niż mi się początkowo wydawało. Na szczęście z pomocą przychodzi zawsze niezawodny Paint, który pozwala zgrabnie przerabiać wykresy :)

Chyba muszę sobie takiego sprawić :)

Kolejny dzień w Tatrach i znowu kurna trzeba jeździć. Z dostępnych dla rowerzystów szlaków został tylko szlak do Murowańca, no to trzeba było go "zrobić". Szlak podobny do tego na Kalatówki, ale kamienie jednak mimo wszystko bardziej przyjazne rowerzystom. Sama nie mogę coś wymyślić chwytliwego żarciku, to wrzucę cudzy. Tzn wcale nie żarcik, tylko najprawdziwszą prawdę opartą na faktach autentycznych :)
Mijana turystka ("Taterniczka" ;)) pytała swoich dwóch kolegów, zapewne też "Taterników": "a czy te kamienie to zostały ułożone przez kogoś, czy to natura sama tak ułożyła?". Na co odpowiedź kolegi "Taternika" wcale nie brzmiała "co ty za głupie pytania zadajesz kobieto, idź lepiej do kuchni", tylko "nie wiem".
No ale ja się tu znęcam nad biedną turystką, a miałam wycieczkę opisywać. Ale zamiast opisywać, to znowu posłużę się mottem Rafaello i wrzucę kilka ładnych fotek (zamiast kilku tysięcy słów).


Prawda, że ładne?

Kiedy Adam mierzył wysoko i robił panoramy ze szczytami, ja się spełniałam raczej nisko i fotografowałam mech.


A tu Adam podjeżdża


A żeby było sprawiedliwie, jak Adam podjeżdża, to ja zjeżdżam


Jeszcze jeden widoczek z Hali Gąsienicowej, bo widoczków nigdy nie za dużo


A tu znowu ja jadę. (podpisuję zdjęcia, bo jak ktoś nie kojarzy po kurtce, można mnie łatwo pomylić z jakimś cherlawym kolesiem)


Po zjeździe na dół i kolejnej dawce odchudzania metodą wstrząsową (poprzednia była wczoraj); zostało nam jeszcze trochę czasu na małe dokręcenie. Np przejechaliśmy się żółtym szlakiem z Antałówki, który był szybki, gładki i z niesamowitym klimatem i widokami. O, taki był fajny:








A potem skierowaliśmy się w kierunku Gubałówki, ale słońce zachodziło akurat jak byliśmy gdzieś w połowie podjazdu, więc cyknęłam fotę małym aparatem i zawróciliśmy, bo podjeżdżanie bez widoków na górze uznaliśmy za bezsensowne.


A po drodze spotkaliśmy jeszcze byczka z czaszką na wierzchu :)


A potem jeszcze nocny widok z Antałówki


I profil wycieczki. Tak przy okazji pobiliśmy swój rekord wysokości na rowerze, ale swoją drogą to raczej żadne święto, bo zaczynaliśmy z prawie 1000m.n.p.m. Ale mimo wszystko, 1510m brzmi dumnie :)

Tzn w getrach jeździł Adam :) Mówił, że zapomniał szortów z domu, ale mnie się coś wydaje, że chciał być szybszy. Naoglądał się profesjonalistów i nasłuchał jak to dobrze i wygodnie jeździ się w rajstopach, więc postanowił sprawdzić :) Chyba jednak coś dało, bo zapierdzielał strasznie. A może to ja się wlokłam jeszcze bardziej niż zwykle? Po prostu podziwiałam widoki :) A naprawdę było co podziwiać. No bo w ogóle jeszcze nie napisałam, że byliśmy w Zakopanem. Wyszedł taki jakby całkiem spontan, bo w środę pomyśleliśmy, że gdzieś pojedziemy na weekend, a w czwartek już byliśmy na miejscu.
Dam nowy akapit, żeby lepiej się czytało. Na tym wyjeździe nastawialiśmy się bardziej na widoki niż na cokolwiek innego, bo wiedzieliśmy, że udostępnione dla rowerzystów Tatrzańskie szlaki do trudnych nie należą. Ale im się jest starszym, tym bardziej się docenia to co się dzieje dookoła nas, a nie tylko to co ma się pod kołami. Dlatego na pierwszy ogień poszła Droga pod Reglami i Polana Chochołowska. Lajtowo, ale bardzo ładnie. Dla potwierdzenia, poniżej dam kilka zdjęć. Oczywiście niechronologicznie, młoda jeszcze jestem i zbuntowana :)







Ale żeby nie było, że nas tam nie było, to wrzucę zdjęcia nas na rowerach:




Kawałek fajnego zjazdu był na samym początku, pod samym domem:


A co do Adama w getrach, o niestety tylko smaka narobiłam, a zdjęć za bardzo nie mam. próbowałam cyknąć jakieś "znienacka" jeszcze w pokoju, ale czujna menda i się nie dał :) Za to zrobił darmową reklamę zespołowi Blindead, którego to koszulką się zasłonił. A właściwie to ja im zrobiłam reklamę, bo pewnie i tak nikt by po koszulce nie skojarzył :) (Czy to nie zabrzmiało zbyt hipstersko?)


Ale wracając do wycieczki. Ja w Tatrach nigdy nie byłam ani pieszo, ani w żaden inny sposób. Jak usłyszałam od Adama, że dobrze, że jesteśmy po sezonie, bo jest mało ludzi, trochę szczena mi opadła. W innych górach przez tydzień nie spotkaliśmy tyle ludzi (no chyba, że na tych szczytach, na które są wyciągi). Jadąc tam nieśmiało myślałam, że może jednak da się pojeździć po innych szlakach niż te dostępne dla rowerzystów. Ale przy takiej ilości tłumów, podejrzewam, że niestety nie uszłoby to nam na sucho.
Dlatego z Polany Chochołowskiej wróciliśmy tą samą drogą i skierowaliśmy się na Kalatówki. Niby taki tam podjeździk po czymś w rodzaju kocich łbów. Ale jak ja się tam zmęczyłam to wiem tylko ja. I Adam, bo nie omieszkałam mu o tym opowiedzieć. I mama moja też wie, bo narzekałam jej telefonicznie. No kurde jak takie kamienie z rytmu wybijają. A zjazd też wcale nie był przyjemny, bo wytrzęsło mną jak w szejkerze. Ale na zjazd nie narzekam, bo po pierwsze było w dół, a po drugie to miałam nadzieję, że to wytrzęsienie będzie na mnie miało wpływ zdrowotny i odchudzający. Dałabym sobie ręce i nogi poucinać, że widziałam kiedyś taką trzęsącą maszynę na telezakupach Mango Gdynia. Panie tam się uśmiechały i mówiły, że chudną, więc kto wie?
A ja się znowu rozpisałam, a mam jeszcze kilka zdjęć do wrzucenia.




Panoramy wrzucam takie małe pipki, bo inaczej wyjeżdżają ze strony. Ale za to po kliknięciu na nie otwierają się w całości

Normalnie nie dodaję wpisów z jazdy do Lidla, ale dzisiaj jest wyjątek, bo mam do wklejenia bardzo ważną rzecz: Nasz nowy filmik rowerowy z wakacji. Trochę spóźniony, ale co tam :) Kto jeszcze nie widział niech zaraz ogląda!


A w lidlu poddałam się reklamie i kupiłam produkty na obiad wg Pascala. I nawet już zrobiłam i zjedliśmy. A teraz powiem tak: Pascal, pocałuj mnie w dupę :) "Czas przygotowywania 15 minut" hahaha :) Pół dnia kurde straciłam :P