Tarara

Jako, że na maratony się nie nadaje, do Łagiewnik na Mazovie MTB wybraliśmy się tylko pogapić na rowery i liczyć, że może komuś odechce się klusek z sosem i odda nam swój żeton, tak jak w zeszłym roku. Niestety nie wyszło, ale kluski i tak zjadłam i do tego wcale za nie nie płaciłam :) Co prawda były w Modrzewiaku i zamiast sosu było mięso, ale to nawet lepiej. Oprócz jedzenia, na maratonie interesowały mnie jeszcze stoiska z ciuchami, ale nic ładnego nie widziałam.
Kiedy już dowiedziałam się wszystkiego czego chciałam (czyli, że wszytskie koszulki rowerowe muszą być albo brzydkie albo drogie :)), mogliśmy się zebrać i pokręcić się troche po lesie. Przystanek w Modrzewiaku oczywiście obowiązkowy. Kiedy przejechaliśmy jakieś 20km, stwierdziliśmy, że maratończycy pewnie mają już na licznikach jakieś 70 i mogliśmy zacząć kierować się w strone mety, żeby zobaczyć czy nie dowieźli żadnych nowych koszulek :) Do domu niestety wróciłam z pustymi rękami.
Powrót koło 15, bo trzeba jeszcze się pouczyć jakiegoś badziewia na jutro.
A ja, głupia cipa, zapomniałam aparatu i znowu na zdjęciach jestem tylko ja (i jeszcze jakiś 1000 innych rowerzystów, ale nie ma Adama)

Maratończycy na starcie


Ja z pustymi rękami


A tu dla odmiany ja z nożem i widelcem w rękach


Cóż... to też ja. Tym razem bawię się w maratończyka i podjeżdżam pod górkę (ci z tyłu, którzy prowadzą to jakies maratońskie cieniasy :). No i jeszcze musze dodać, że oni przejechali jakieś 200% więcej ode mnie więc nic dziwnego (Ech, ta moja uczciwość), ale i tak byłam z siebie dumna.)


A tu nowa maszyna Adama (Znajdź różnicę między tym a kolejnym zdjęciem - dla mnie prawie niezauważalna ;) )



No i dla mocnego zakończenia - Stanislaw: